Indrukwekkend, Holocaust Memorial

De eerste volle dag in Miami. En wat gaan we doen? We beginnen met een ontbijt bij Starbucks!

We pakken niet de auto, maar lopen een aantal blokken naar 29th Street. Kijken wat we onderweg nog tegenkomen en kunnen gaan doen vandaag. Na het ontbijt lopen we op ons gemak over de boulevard terug. Het is druk met wandelaars en fietsers en een enkele verdwaalde toerist zoals wij. Hahahahaha.

De zon steekt weer goed vandaag. Tijd om af te koelen in het zwembad. Het water is heerlijk!

Later op de middag rijden we naar Macy’s om even wat te shoppen en vervolgens naar het Holocaust Memorial. Helaas regent het weer en proberen we het later nog eens. We rijden door naar Target voor wat drinken en gaan eten bij Hurricane’s.

Bij Hurricane’s krijgen we de vraag of we binnen willen eten. Het is er niet bepaald warm en gaan buiten eten. Hurricane’s ligt midden in het Art Deco District; alles is mooi aangelegd en strak vormgegeven. En vooral veel artistieke kunst.

Na het eten gaan we terug naar de van, die overigens deze keer wel in de parkeergarage past!

We wagen het er op om nog eens naar het Holocaust Memorial te gaan. De lucht begint te klaren, al zet de schemering nu in. De TomTom wijst ons nu de juiste weg. Parkeren kost hier $ 2 per uur. We gooien de creditcard in de meter en gaan eens kijken.

Het Holocaust Memorial is gratis te bezoeken. Er loopt een tourguide rond die je op verzoek van allerlei informatie voorziet.

Wat indrukwekkend is het Memorial. Stil ben je er van. Onbeschrijfelijk dat 6 miljoen Joden vermoord zijn tijdens de oorlog. Verschrikkelijk. Het Memorial geeft dit op een hele indrukwekkende manier weer. Eentje die ook overkomt op de kinderen.

We lopen hier meer dan een uur rond en ik zou nog wel langer kunnen blijven. Er is zoveel te zien, te lezen, kippenvel! Zelfs Kayleigh noemt het Memorial “mooi”, al is het niet mooi als je je bedenkt wat zich heeft afgespeeld....

Stil en vol indrukken gaan we terug naar het hotel. Een kop vol naar bed. Korte blog; de foto’s zeggen meer dan dat ik kan schrijven.

En zoals jullie waarschijnlijk hebben gemerkt komen de blogupdates later; Miami heeft een kabelbreuk waardoor er amper WiFi was. Ook wel eens lekker!

Wat een tour naar Miami

Zoals gezegd dienen we vandaag ons townhouse om 10 am te verlaten. Vanochtend zijn we vroeg wakker en pakken we de koffers in, nog best een karwei met al die aankopen van de afgelopen weken.

9.30 am is het tijd voor het ontbijt. Heel simpel en makkelijk aan de aanrecht. Wat er over is - niet veel - gooien we weg; dat zal toch niet meer worden gegeten. Het drinken gaat in de koelbox mee richting Miami.

Klokslag 10 am checken we uit. No balance, dus geen nabetalingen. We kunnen op weg naar Miami! Eerst nog snel een stop bij CVS voor antennetoppers. En er moet getankt worden anders halen we Miami niet.

Dan zijn we toch echt op weg. Een rit van ruim 4 uur. Op de TomTom hebben we een aantal extra stops ingelast. Eerste stop is Port Canaveral, haven voor de cruiseschepen. Mooi om te weten: Disney heeft hier haar eigen cruiseterminal! Robin en ik zijn in 2012 op een cruiseschip van Disney geweest en kregen toen een rondleiding van Nick.

Helaas liggen er geen cruiseschepen in de haven. Robin was er stellig van overtuigd dat het vandaag vol zou liggen met cruiseschepen maar dat is duidelijk niet het geval... Zucht.

We maken rechtsomkeert richting Merrit Island als het ineens onwijs begint te regenen en waaien. Waarschijnlijk een staartje van de tropische depressie die over Miami zou gaan maar van koers gewijzigd is. De laatste dagen hebben we dan ook zitten dubben of we wel of niet naar Miami zouden rijden, of in ieder geval later. We konden sowieso bij John en Ilmara blijven.

De weerberichten lieten zien dat de tropische depressie van koers zou wijzigen en dat er wel een kans op een bui zou bestaan. Dat we vandaag in zo’n extreme bui terecht zouden komen waarbij de van van links naar rechts op de brug zou zwiepen en er geen zicht meer zou zijn hadden we niet verwacht. Merrit Island - en de rest van de route die we langs de kust wilden rijden - slaan we over.

We rijden door en uiteindelijk stopt het met regenen. Om een uurtje of half 2 stoppen we bij een rest area. Eerst een plaspauze en even de benen strekken. Er staan een man die petjes verkoopt voor dakloze veteranen. Zelf heeft hij niet gediend voor het leger, maar wilt wel wat doen voor de veteranen. Walter, Robin en ma kopen petjes. Het zijn nette petjes voor een klein prijsje.

Daarna rijden we recht naar Miami. Volgens planning komen we net na 4 pm aan bij het hotel. Voor ons een bekende omgeving; in oktober 2018 verbleven we in het Alexander aan Collins Ave. Nu verblijven we in het Best Western Plus Atlantic; ook aan Collins Ave, maar nu helemaal vooraan.

Het inchecken is zo gebeurd; kamers 721 en 722 zijn voor ons. We laden de koffers uit de van en brengen deze eerst naar boven. Kamers met 2 queen size bedden, balkon met uitzicht op de oceaan. Heerlijk!

Maar nu het volgende. We moeten onze van parkeren en dat kan niet in de parkeergarage van het hotel. Er worden nog 2 parkeergarages genoemd door de conciërge van het hotel maar ook die hebben een inrijhoogte van 6 foot. Onze van is 7 foot 2 inch, een hoogte waar je maar weinig parkeergarages mee in kunt rijden.

Na wat zoekwerk weten we een public parking te vinden. Tussen ons hotel en het vorige hotel ligt een public parking. Kosten $ 20 per 24 uur, klein kwartiertje lopen. Geen straf in deze omgeving.

Robin en ik lopen terug naar het hotel, zweet gutst van je rug, al je poriën staan open, zo vochtig en warm (36 graden) is het vandaag. Eenmaal terug op de kamer frissen we even op en besluiten vanavond in het hotel te eten.

In het restaurant is het niet druk; wij zijn de enigen. Het eten staat er binnen no time - kan ook niet anders - en smaakt heerlijk! Verse salades, vis, mooi stuk vlees. Zelfs de spaghetti met gehaktballen voor de kinderen ziet er lekker uit!

Na het eten lopen we nog een stukje over de boulevard en het strand. Het is heerlijk buiten. In de verte zien we wat donkere wolken aankomen en lopen rustig terug naar het hotel. En ja hoor, de hemel breekt open en de regen komt met bakken weer uit de lucht vallen.

Laat ons verstandig zijn en terug naar binnen gaan. Het is voorzichtig lopen want het is spiegelglad. Een gewaarschuwd mens telt voor 2; continu de kinderen waarschuwen dat ze voorzichtig moeten lopen en vervolgens zelf onderuit gaan... Ai of beter gezegd au; ik klap met m’n voet onder een hek. Vellen hangen van m’n teen en de vorst van m’n voet wordt direct blauw met alle schaafwonden.

Ik word omhoog geholpen door een Mexicaanse. Zo aardig van haar! Snel naar de kamer en een icepack op m’n voet. Goed koelen en de wond ontsmetten.

Voor mij is de avond nu wel voorbij. Ben kapot en de rest ook. Douchen en naar bed. We hebben 2 volle dagen in Miami en er is meer dan genoeg te doen in de stad.

Tot de volgende blog!

Laatste dag in Davenport

Vandaag is onze laatste volle dag in Davenport, morgen rijden we naar Miami. Tijd om deze dag nog even goed te besteden.

Contact met de kersjes volgt; we gaan op tijd naar Aquatica! John, Ilmara, Rayno, Estiënne en Yourden zijn hier nog nooit geweest. We spreken af bij Aquatica en niet lang nadat wij er zijn volgt de rest.

Rustig hoekje bij het kindergedeelte in de schaduw. Er zijn niet zoveel schaduwplekken en de plekken onder een parasol zijn al bezet, om 9.30 am...

Het duurt niet lang voordat we allemaal in het water liggen. San en Walter zijn al van een glijbaan met banden. Wij lopen richting de glijbanen met matjes. Het is niet zo heel druk.

Dan door naar de glijbanen voor de kinderen, met tubes, zonder tubes, ze krijgen er geen genoeg van. John, Estiënne en Robin gaan van een glijbaan waar ze in moeten gaan staan, armen en benen gekruist en vervolgens wordt de vloer onder hun voeten weggetrokken. Amai zeg. Als die mannen er uit komen zijn hun ruggen vuurrood!

We lassen een korte pauze in en gaan wat eten. Vandaag een goedkope lunch; de helft is de cassière vergeten aan te slaan en wat ze aansloeg rekende ze voor kindermaaltijden.

Daarna nog even zwemmen. Het is rond half 4 als het erg donker wordt en er wordt aangekondigd dat er slecht weer aan zit te komen. Tijd om onze spullen te pakken. Deze keer is het niet op tijd; op de weg naar de exit begint het te regenen, te spoelen. We schuilen maar dit heeft geen nut; zeiknat zijn we! Dan maar richting de parking en de auto in naar het townhouse.

Eenmaal in het townhouse is het snel douchen en daarna naar Applebee’s, diner voor 12. Beetje rommelig vandaag en een aantal bestellingen zijn door elkaar gehaald. Het eten smaakt er niet minder om.

Eenmaal klaar rijden we rond 8.30 pm naar Disney Springs. Het shoppingdistrict van Disney met winkels, entertainment, restaurants, mooie uitzichten. Heel even m’n hart ophalen en kijken of we iets leuks vinden.

Kayleigh koopt een paar mooie oorbellen met Swarovski-kristalletjes. Bryce scoort bij de Lego store een hele leuke set van Toy Story. Het liefst zou hij deze al in de winkel al in elkaar hebben gezet. Nou... even wachten tot we volgende week thuis zijn.

Bij de Starbucks halen we nog een lekkere frappucino en genieten van de live muziek. Goed bandje vanavond. Daarna lopen we naar de kerstwinkel van Disney. Kijken of ze daar iets leuks hebben. Leuks genoeg, maar die prijzen. Amai, volgens mij is het naar de bol gestegen. Prijzen van $ 25 ex tax voor een ornament... pffff ik koop ze wel weer in de sale.

Ruim 11 pm is het als we terug naar de parking lopen. De auto’s staan geparkeerd in de grapefruit garage, dicht bij World of Disney. We zijn er dus zo.

Tijd om afscheid te nemen van John, Ilmara en de mannen. Wij vertrekken morgen naar Miami, zij blijven nog een week in Clermont voordat ze verder reizen. Het was een gezellige week zo met z’n allen!

Morgenochtend moeten we om 10 am het townhouse verlaten. Laten we dan ook maar de koffers inpakken en nog een paar dagen van Miami gaan genieten!

Net dat tandje extra...

Afgesproken is dat we vandaag met z’n allen naar Busch Gardens gaan. Helaas gaat de planning iets anders lopen....

Kayleigh is al een paar dagen niet lekker en klaagt steeds over pijn aan haar wang. Ze is niet te genieten en krijgt dus tylanol, een pijnstiller vergelijkbaar met de Nederlandse paracetamol maar iets sterker. We bellen dus met de andere kersjes om te zeggen dat wij niet mee gaan. Na het ontbijt komen John, Ilmara en de mannen op ‘ziekenbezoek’.

Vandaag wordt dus een rustdag. Ma, San en Walter lopen naar de Dollar General om wat spullen terug te brengen die we niet hebben gebruikt gisteren. Wij blijven in het townhouse.

Later op de ochtend, als de pijnstilling z’n werk doet, lopen we richting de kapper. Kleine 10 minuten lopen. Bryce moet nodig geknipt worden. Onderweg komen we de 3 musketiers tegen. Ze zijn ook nog even langs CVS geweest.

Bij de kapper kunnen Robin (die zich voor de gelegenheid ook laat knippen) en Bryce direct gaan zitten. Zo fijn dat dat kan. Walter schuift ook aan; laat zich ook even knippen. Met een half uurtje zijn de mannen klaar.

Terug naar het townhouse stoppen we bij Publix, eens kijken wat we vanavond gaan eten. We hebben tators (soort aardappelkroket), filetlapjes, gehaktballetjes voor de kinderen en pulled pork. In de vriezer van de Publix liggen Mickey’s ice cream bars: magnums in de vorm van Mickey. We nemen ze niet mee. Tegen de tijd dat we terug zijn zijn deze al gesmolten.

Als we eenmaal terug zijn is het tijd voor lunch. Op verzoek pannekoeken en gebakken eieren met spek. Altijd lekker!

De afgelopen nachten waren niet echt geweldig en dus besluit ik om gestrekt te gaan. Robin volgt ook. En voordat we onze voeten hebben ingetrokken liggen ook Kayleigh en Bryce in bed. Het duurt niet lang voordat Kayleigh het weer uitschreeuwt van de pijn...

We besluiten om naar de tandarts te rijden. Er zit een kinder tandarts in Celebration, ongeveer 20 minuten rijden. Komen we daar aan lijkt het wel een kantoorpand van 4 verdiepingen. Op de 4e verdieping, suite 411, trekken we de deur open. Nooit verwacht dat hier een tandarts zou zitten. Het lijkt wel een Monkey Town, allerlei speelgoed en iPads in de wachtkamer. Helaas heeft deze tandarts geen tijd en adviseert een andere.

We rijden terug naar Clermont waar ook een tandarts zit. Deze heeft wel tijd. We vullen een formulier in met de verzekeringsgegevens en nemen plaats in de wachtkamer.

Met iets meer dan een half uurtje wachten zijn we aan de beurt. Kayleigh mag plaats nemen in de stoel en krijgt een schort aan voor een Xray. Eerst een foto en dan verder kijken.

Al snel is de oorzaak duidelijk; er is een stukje van de kies afgebroken en de zenuw is ontstoken... Daar ben je mooi klaar mee! Keuze is gaatje vullen of antibiotica en pijnstilling en door de eigen tandarts laten vullen. We kiezen voor het laatste. Met een tandartsrekening (er moet direct betaald worden) en recept inde hand gaan we naar de Publix. In de Publix is een apotheek gevestigd.

Tegen 6 pm zijn we terug in het townhouse. Eerst de rekening indienen bij de zorgverzekeraar en dan maar beginnen aan het eten.

We zijn zo gaar dat we vanavond op tijd op bed liggen. Korte blog voor vandaag maar meer dan genoeg meegemaakt. Hopen op een betere dag morgen!

Water en zand

We beginnen de dag met een ontbijtje en appen met de kersjes een aantal mile verderop. Wat zijn de plannen voor vandaag?

Besloten is dat we naar Clearwater Beach rijden. John en Ilmara hebben nog geen plannen. Voordat we goed en wel bij de benzinepomp zijn om een stop te maken worden we gebeld. Of we het leuk vinden als de 5 musketiers ook naar het strand komen. Natuurlijk, waarom niet?! We spreken op het strand af.

Eerst nog een stop bij Dollar General voor wat strandspeeltjes zodat de kids zich prima kunnen vermaken. Met een auto vol met zwemspullen gaan we op pad.

Tegen 1 pm kwamen we aan in Clearwater Beach. Wat een regen en onweer, het kwam met bakken uit de hemel vallen! Het zal toch niet zo zijn dat deze dag in het water valt? Even de dataroaming aan om de WeatherBug app te checken; we zitten midden in de bui. Joh, dat hadden we al in de gaten. Met een half uurtje zou het toch droger moeten worden...

1.30 pm komen John en Ilmara met de kids aangereden. Yep, het regent nog steeds. In de verte klaart de lucht op. Zou het dan echt droog gaan worden?Snel omkleden bij de auto, zien we een ambulance en brandweer aan komen rijden. Ze stoppen bij een jeep en laden een brancard uit de ambulance, vervolgens wordt er een man uit de jeep gehaald op de brancard geladen en met sirenes afgevoerd. Later blijkt dat deze man waarschijnlijk door de bliksem op het strand is geraakt.

En de zon breekt door! Woohoo, we kunnen het strand op en de zee in!! Snel spullen pakken en gaan. Plek zat en we hebben al snel een mooi plekje. Schuin achter ons staat een partytent met een familie Mexicanen, muziekje erbij, gewoon gezelligheid.

Het duurt niet lang of zo’n beetje iedereen ligt in het water. Bal mee, strandspeeltjes mee, schelpen rapen, zwemmen, bal overgooien. Heerlijk!

Snel opdrogen op het strand, de zon schijnt volop. Koekje erbij, drinken, chips en een hoop meeuwen. Had er al een meeuw gescheten op de slippers van Yourden, nu was er een die de handdoek van Estiënne te pakken had genomen. Hahahaha. Nu er chips tevoorschijn kwam hadden de meeuwen het op Ilmara gemunt. Oeps!

En weer terug het water in. Er varen wat jetski’s en boten. Zouden we vandaag dolfijnen zien? Sand Key Park, een van de vele stranden die Clearwater Beach rijk is en waar wij vandaag verblijven staat bekend om de schelpen en de dolfijnen. Best kans dat we vandaag wat dolfijnen zien.

Het beste is om de boten in de gaten te houden en yep, we zien al wat vinnen boven water verschijnen. Dan springt er een dolfijn en nog een en nog een. WoW! Dolfijnen gespot in het wild en ze blijven terugkomen. Machtig mooi om te zien.

Er worden nog wat zandkastelen gebouwd en schelpen geraapt. Op een gegeven moment heb ik een zeef vol met schelpjes en zie wat bewegen. Heb ik een kleine krab gevangen! Ouwe schelpenraper!

Het is inmiddels al over vijven geworden en we besluiten terug naar Davenport te rijden. De rit terug is toch meer dan anderhalf uur. We rijden het strand af en het begint weer te regenen. Een hoop regen is er vandaag gevallen en er volgt nog genoeg.

Tegen 8 pm zijn we terug in het townhouse. Heerlijk douchen en daarna gaan eten. We gaan met z’n allen naar Golden Corral. Daar wilden Rayno, Estiënne en Yourden gaan eten. En zo belanden we om 8.45 pm bij Golden Corral. Het is onbeperkt eten in buffetvorm. Je moet er van houden. Hectisch zooitje en nu weet ik eigenlijk weer waarom we daar nooit meer gaan eten. Darmen van slag en donderslagen bij heldere hemel...

Nu we wat binnen hebben rijden we richting de Walmart aan de 192. Wat een gekkenhuis weer! Ilmara vindt snotgel voor in het haar. Ze verkopen hier ook echt van alles he.

Met bijna 12 uur op de klok rijden we richting onze bedden. Het kan wel na zo’n lange dag...

We spreken af morgen op tijd te vertrekken naar Busch Gardens, gezellig weer een bus vol!

Poolparty

Well hello!

Wat een nacht hebben we achter de rug. Kayleigh begon gisteravond een hese stem te krijgen, klaagde over haar wang (die ook weer dik werd) en ze had zo’n last van haar heupen dat ze niet meer kon lopen, nou ja, met moeite. Voordat ze eindelijk zo ver was dat ze een paracetamol/zetpil wilde was het 4.30 am... en om 8 am stonden we weer beneden. Niet de beste nacht dus.

Na een laat ontbijt - beter gezegd brunch - rijden we naar John en Ilmara. Eerst een tussenstop bij Walgreens voor wat medicatie voor Kayleigh. Hopen dat het helpt.

En voor we het weten staan we bij John en Ilmara voor de deur. De wijk komt ons bekend voor; in 2008 in een villa van Natas verbleven een straat terug.

We bellen aan, niemand doet open. Dan maar even bellen met John; ze zijn in de Walmart wat boodschappen halen. De mannen zijn in de villa. Ze hebben ons niet gehoord; zijn druk aan het poolen in de garage. Robin gaat via de toegangspoort bij het zwembad naar binnen; de mannen schrikken zich rot.

Eerst maar eens een rondleiding. Man wat een villa! Ze zijn met z’n 5-en en hebben een villa voor 12 personen. Genoeg slaapkamers en badkamers om te verdwalen.

Voor we het weten ligt bijna iedereen in het zwembad. Noodles, ballen en een luchtbed vliegen in het rond. Heerlijk genieten!

Eind van de middag rijden we naar Mashalls, iets wat we gister gedaan wilden hebben maar waar het niet meer van kwam. Maar eerst een stop bij Lowe’s voor houtskool en olie voor de bbq. Daarna toch echt door naar Marshalls; een grote kledingzaak waar binnen het een grote puinhoop is. Wel met leuke prijzen; ma scoort er een top van Tommy Hilfiger voor nog geen $ 20.

Ik sneak er tussenuit en ga even naar Jo-Ann’s. Jo-Ann’s zit naast Marshalls en is een hobbywinkel. Een hele grote! Scrapbook supplies, naaigerei, diamond painting, stempels, fournituren en stoffen (veel te veel en veel te leuk, kan het helaas niet meenemen...), noem het maar op en ze hebben het!

Nadat er geshopt is bij Marshalls halen we bij Target nog wat vlees en rijden terug naar de villa van John en Ilmara. Bus volgeladen en gaan.

De bbq wordt door pyromanen ma en John aangestoken. De oven gaat aan voor pizza en friet. Het duurt even voordat de kolen warm zijn, maar als ze warm zijn (en de fles olie bijna op) gaat het vlees op de bbq!

Een hele gezellige avond volgt en voor we het weten is het al 10 pm geweest als we richting ons townhouse rijden.

Club douche en McBed wachten op ons!

Once in a lifetime experience

Gisteravond familiebezoek was heel gezellig. Vanochtend starten we dan ook rustig met een simpel ontbijt, geen eieren, geen pannekoeken. Gewoon brood met beleg en zoet, kan ook lekker zijn.

We hebben met John en Ilmara afgesproken vandaag naar een paar winkels te gaan (Five Below, Marshalls en Best Buy) en daarna zien we wel wat we doen.

Rond half 11 treffen we elkaar bij Best Buy. Five Below op Posner Park gaat namelijk pas begin september open. Een kleine domper dus... Na Best Buy rijden we naar Marshalls - die in hetzelfde rijtje als Five Below zit - en die blijkt ook nog dicht te zijn, lege winkel. Zou die dan ook pas in september open gaan?

We besluiten om een snelle stop bij de Mac te maken en dan door te rijden naar SeaWorld. Rayno, Estiënne en Yourden rijden met ons mee naar de Mac. Toch handig zo’n 15 persoons van. Hahahahaha! Met de halve Mac op z’n kop (12 hongerige mensen) rijden we naar SeaWorld en parkeren de auto in rij 34. Het kan wel eens druk zijn.

Maar goed, we zijn er weer en laten eerst een groepsfoto maken. Niet door een medewerker van SeaWorld met hun wegwerpcamera van Nikon maar door een gezin dat voor ons staat; ik had gevraagd of ik een foto van hun moest maken en dat wilden ze heel graag. Vervolgens gevraagd of zij dan ook een foto van ons wilden maken. Yes, groepsfoto in de pocket!

De meesten van de familie doen een rondje door het aquarium. Niet zo heel groots opgezet maar leuk om even afkoeling te zoeken. Opeens zijn we John kwijt, is ie toch verderop op een bankje gaan zitten. De einzelgänger zoals Ilmara hem noemt. Hahahaha.

We besluiten eerst naar de dolfijnenshow te gaan, die is dichtbij en gaat met een half uurtje beginnen. De buggy wordt aan de kant gezet en we lopen het Dolphin Stadium in. Volop plek nog om te gaan zitten. Het is een wat andere show dan eerder deze week, nu wordt er meer uitleg gegeven over hoe de dolfijnen worden getraind.

Na een minuut of 20 is de show teneinde gekomen en lopen we door naar het Shamu Stadium, volgende show! Kayleigh wil graag vooraan in de soak zone zitten dus ik loop met haar mee (grote kans dat je zeiknat wordt) en we zitten op de eerste rij. Vervolgens komen ma, Robin, Bryce, Yourden, Estiënne en John achterop. Komen toch ook maar bij ons zitten. Ilmara, Walter en San blijven boven in de droge zone zitten. Dan begint de show. Je weet dat die orka’s groot zijn maar als je ze van zo dichtbij ziet (op amper 2 meter afstand) dan zijn ze toch echt verdomd groot... Ik dacht dat we in de soak zone zaten maar dat alles blijkt mee te vallen; de jets die voor ons zijn geïnstalleerd doen het niet. Dus dat beetje water dat van de orka’s komt valt mee. Paar druppels maar.

Het is vandaag licht bewolkt. Als we checken wat de temperatuur is blijkt het 36 graden te zijn met een gevoelstemperatuur van 41! Een half uur later is de temperatuur zelfs nog verder gestegen.

We gaan op zoek naar wat meer spanning en avontuur. Lopen naar Mako, een achtbaan. John, Robin en Yourden gaan er in. Wij wachten allemaal; het is een coaster die over de kop gaat. Niet geschikt voor de rest.

Als ik eens goed kijk zie ik dat je een beugel op je middel hebt geklemd, dat betekent dus dat die coaster niet over de kop gaat. Oh; dan durf ik dat wel. Ma gaat ook mee. Als we bijna boven bij het loadingdock zijn zie ik dat die coaster wel heel hoog gaat. Uh.... nou ja weet je, nu zijn we toch bijna boven dus laat ik het toch maar doen.

Ik heb medelijden met Yourden, hij zat naast mij en ik zat aan de buitenkant van de coaster. Iedereen die mij kent weet dat ik niet van achtbanen met loopings houd, en niet van grote hoogtes. Mako is een coaster die zijn hoogste punt op 61 meter heeft, snelheden van een 120 km p/u haalt en de track van 1450 meter heeft. Per keer gaan er 28 mensen in een ride.

Laten we het zo zeggen: ik denk dat Yourden gehoorbescherming heeft opgelopen en m’n longen ergens op de track van Mako liggen. Godverdomme wat een coaster, nooit meer! Dit was echt once in a lifetime! De ellende begon al tijdens de rit naar boven, ogen maar dicht en vooral hopen dat je de rit overleeft. Maar dan komt het punt net voor de drop, even kijken, muts had dat nou niet gedaan en dan komt die drop. Oh man, nooit meer! En dan de eerste loop, net niet over de kop, half, en dan kom je meerdere keren van de stoel. Aaaaaaaah, nooit meer! M’n longen ben ik halverwege door het geschreeuw wel kwijt geraakt. Dan kijk je naast je tijdens de rit, zie je de 3 musketiers lachen. Oh my God..... Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik de grond weer onder m’n voeten voelde.

Tijd voor wat rustigers; Shark and Stingray encounter. Je kan hier haaien en roggen voeren, maar het is vooral leuk om te kijken. Dan lopen we door naar een tunnel waar een soort aquarium met vissen en haaien.

De mannen gaan naar Kraken en zijn de laatsten die de rit mogen doen. Er is onweer op komst en in de verte zien we het al flitsen. De rest van de attracties worden gesloten. Tijd om richting de exit te lopen.

Het is al een uurtje of 6 dus we besluiten om met z'n allen bij Applebee’s te gaan eten. De eerste de beste Applebee’s die dichtbij zit is ram en ram vol. Natuurlijk, die zit ook dicht bij alle pretparken. 12 man terug de auto in en op naar de volgende Applebee’s. Deze zit op de 192 vlak bij de afslagen naar de villa’s.

Met drukte op de weg en een flinke lichtshow (onweer) in de verte zijn we om 7 pm bij Applebee’s. Chris - onze bediende - zorgt dat we met z’n allen bij elkaar kunnen zitten. Paar minuten geduld, schuiven met tafels en voila: we zitten met 12 man bij elkaar! Fajita’s, riblets, garnalen, spareribs, soep, onion rings, van alles komt op tafel.

Bruce de balloonman komt ook aan tafel. Hij maakt een prinsessenkroon voor Estiënne, een zebra voor Bryce en een flamingo voor Kayleigh. Toch verdomd handig die vent met z’n ballonnen! Ondertussen zingt hij wat liedjes van Disney en hoppa, nieuw ballonnenfiguur is gemaakt.

We rekenen af (valt mee vandaag) en stappen in de auto naar Five Below die aan de andere kant van de weg zit. Je kan Five Below vergelijken met de Action. Ze hebben er van alles, speelgoed, kleurboeken, opladers en telefoon hoesjes, zelfs strandstoeltjes. En dat voor $ 5 of minder! Goede tip van Ilmara om daar eens naartoe te gaan. Met een paar tasjes vol meuk besluiten we terug te gaan.

Het was een lange maar gezellige dag. Dat er zo nog vele mogen volgen! Snel douchen (Bryce heeft besloten om 5 flessen shampoo leeg te kappen in bad en een schuimparty te houden...), nog even tv kijken en dan richting dromenland.

Tot morgen!

Busch Gardens

We hebben de wekker nog net niet gezet vanochtend maar 1 ding is zeker; we gaan op tijd op pad.

Vandaag staat Busch Gardens op het programma. Busch Gardens ligt in Tampa en dit is zeker een uur rijden van Davenport. Het is een combi van dierenpark met achtbanen. Ma, San en ik zijn hier al eens eerder geweest, back in the days of 2008.... lang geleden dus.

Zelfs de rit er naartoe is heel anders dan ik me kan herinneren. Destijds kwamen we via de stad aangereden, nu bijna recht van de snelweg af. Ook het USF (University of South Florida) kon ik me niet herinneren dat we dat destijds hadden gepasseerd. Wat een groot complex is dat zeg!

We komen om 9.45 am aan op de parking en kunnen vrijwel gelijk doorrijden, zo rustig is het hier nog. Op de parking worden we naar een aparte sectie voor vans gestuurd; daar staat ie dan, op het einde van de rij te pronken met de andere grote jongens.

Er staat een trammetje te wachten om ons naar de entree van het park te brengen. Ritje van een paar minuten. Goed geregeld!

Nadat we de tassencontrole hebben gehad en onze tickets gescand zijn kunnen we het park in. Busch Gardens is vandaag geopend van 10 am tot 10 pm. Als we willen kunnen we er een lange dag van maken. Ook hier verkopen ze refill mugs en waarschijnlijk hadden we zelfs de mugs die we in Aquatica hebben gekocht hier kunnen gebruiken. We kopen er weer 3, ach zo hebben we er weer een souvenir mug bij en kunnen we voldoende drinken.

Het valt tot nu toe mee met de drukte in het park - het is natuurlijk ook pas net open -, maar wat ons opvalt zijn wel grote groepen Brazilianen die hier met school zijn. Eerder deze week ook gezien in SeaWorld en Aquatica.

Eerst maar naar een soort zweefmolen voor de kinderen aangezien dit de eerste attractie is die we tegenkomen. Na een paar rondjes gaan we door en komen we bij een botanische tuin.

Even verderop liggen de kangaroo’s op ons te wachten. Bryce mag er niet in - het is geschikt voor kinderen van 5 en ouder - en wacht samen met Robin buiten de poort op ons. Kayleigh krijgt het zelfs voor elkaar om een kangaroo te aaien!

Busch Gardens heeft sinds kort ook een Sesame Street gedeelte. Als we hier aan komen lopen blijkt dat er een show op het punt van beginnen staat. Kinderen worden uitgenodigd om voor het podium te komen zitten. Bert, Ernie en Elmo gaan tussen de kinderen zitten. Er worden verhaaltjes gelezen en gezongen.

Vervolgens zijn we al toe aan een refill. Voordeel van de refills is dat je dus ook een beetje kunt tappen en kunt proeven. Zo ook van de slush puppies (of Iceed zoals ze dat hier noemen), 9 verschillende smaken!

We lopen op een rustig tempo vandaag, het is dan wel iets minder warm - 32 graden i.p.v. de gebruikelijke 34 - maar de humidity is nog hoog en dat zal voorlopig niet veranderen. Goed is het dan ook om regelmatig te drinken en de verkoeling op te zoeken.

Via de bird aviary komen we uit bij Sheikra. Sheikra is toch wel DE achtbaan van Busch Gardens; een floorless coaster die recht naar beneden gaat. Geen haar op mijn hoofd die ook maar denkt hier in te gaan! Op het eind van Sheikra komt er een aangename verkoeling; de coaster wordt afgeremd met flink wat water; Kayleigh en San staan in de soak zone en krijgen een flinke klets water in hun nek.

Tijd voor een lunch; een footlong (30 cm) hotdog die ik samen met dochterlief deel. Flinke kluif en Kayleigh had wel een hele op kunnen eten... OMG!

Met een korte plaspauze gaan we door. Tijd voor een ritje met de trein die over de hele serengeti - en 3/4 van het park - gaat. Onderweg komen we oa zebra’s, gnoes, verschillende antilopen, giraffen, neushoorns, olifanten en nog meer dieren tegen. Een zebra was net voor de trein overgestoken waardoor de machinist zijn trein stil zette. Hij nam er ook echt de tijd voor.

Eenmaal terug bij het station lopen we voorbij Sheikra op weg naar de tijgers. Dit keer met een verkoelende Sheikra stop voor Bryce en ma. De volle laag krijgen ze over zich heen, en hoe! Soaked, echt soaked.

Maar deze verkoeling is niet genoeg. We zoeken de Congo Rapid River op, een wildwaterbaan. We passeren de gorilla’s en tijgers. De dieren zijn niet zo actief, niet zo raar gezien de temperatuur.

En daar is de Congo Rapid River; Walter, Robin, Kayleigh en ik gaan er in. Wachttijd: 25 minuten. De rij loopt vlot door - tempo zit er goed in - en met amper 15 minuten zitten we met 12 man in de boot. De waarschuwingsborden geven al een idee wat je te wachten staat: “you may get wel, but you will get soaked”, hahahaha. Benieuwd wat er komt. Bij de eerste golf zijn Kayleigh en ik al redelijk nat. 2 bochten later zijn wij al soaked. En Robin en Walter? Die houden het nagenoeg droog... Net voordat we terug in het station komen worden ook die nog even nat gespoten. Maar soaked zoals Kayleigh en ik zijn? Uh, nee. Bij de exit van de River staat een mensengrote föhn; voor $ 5 kan je je hele gezin droog laten föhnen.

In de verte zien we de lucht al donker wordende er wordt gewaarschuwd dat vanwege het weer de achtbanen worden gesloten. Tijd om de exit op te gaan zoeken.

Onderweg komen we nog een carroussel tegen waar de kinderen in willen en ach, nu we er toch zijn, laat ze hier lekker in gaan. Zo gezegd, zo gedaan, zitten ze erin.

De gopher tortoise (schildpad van meer dan 150 jaar oud!) ligt op de weg naar de exit. Jeetje wat een joekel! En hij is niet alleen; er liggen nog een paar van die reusachtige schildpadden.

We vertrekken mooi op tijd; in de verte begint het te bliksemen. Walter, ma, Bryce en Robin gaan te voet naar de van. Ik ga samen met Kayleigh en San met de tram terug naar de parking. Kayleigh klaagt dat ze moe is en dat is ook te zien aan haar manier van lopen; vooral aan de kant van de meest slechte heup begint ze met haar been te trekken. Verstandige keuze dus om met de tram terug te gaan.

Op de weg terug naar Davenport valt er behoorlijk wat regen en bliksemt het. Niet zo erg als gister. Het zijn ook geen lange buien; met een uur of anderhalf is het vaak al voorbij( plus het is warme regen!

Vandaag doen we makkelijk en eten weer ‘thuis’. Zo kunnen de kids gaan zitten/liggen als ze willen en kan je rustig aan doen. Eerst boodschappen halen bij de Walmart; vanavond gebakken aardappelen (uit de oven), groenten, steak/zalm/saucijs en een toetje na.

Het is 8 pm als we aan tafel gaan en een appje van de familie Kerstens krijgen die graag op de koffie willen komen, het zal niet lang zijn. En voordat we het weten staan John, Ilmara, Rayno, Estiënne en Yourden bij ons op de stoep. Gezellig! Ze zijn vanmiddag geland en zitten in een villa ongeveer 15 minuten bij ons vandaan.

Kop koffie, rondleiding in ons townhouse en knuffelsessie tussen Kayleigh en Bryce en hun achterneefjes later spreken we af dat we elkaar morgen weer zien. Gezellig!

Voor we het weten is het al middernacht als we ons bed opzoeken. Tijd vliegt!

Tot morgen voor een nieuw avontuur ;)