Zoals gezegd dienen we vandaag ons townhouse om 10 am te verlaten. Vanochtend zijn we vroeg wakker en pakken we de koffers in, nog best een karwei met al die aankopen van de afgelopen weken.

9.30 am is het tijd voor het ontbijt. Heel simpel en makkelijk aan de aanrecht. Wat er over is - niet veel - gooien we weg; dat zal toch niet meer worden gegeten. Het drinken gaat in de koelbox mee richting Miami.

Klokslag 10 am checken we uit. No balance, dus geen nabetalingen. We kunnen op weg naar Miami! Eerst nog snel een stop bij CVS voor antennetoppers. En er moet getankt worden anders halen we Miami niet.

Dan zijn we toch echt op weg. Een rit van ruim 4 uur. Op de TomTom hebben we een aantal extra stops ingelast. Eerste stop is Port Canaveral, haven voor de cruiseschepen. Mooi om te weten: Disney heeft hier haar eigen cruiseterminal! Robin en ik zijn in 2012 op een cruiseschip van Disney geweest en kregen toen een rondleiding van Nick.

Helaas liggen er geen cruiseschepen in de haven. Robin was er stellig van overtuigd dat het vandaag vol zou liggen met cruiseschepen maar dat is duidelijk niet het geval... Zucht.

We maken rechtsomkeert richting Merrit Island als het ineens onwijs begint te regenen en waaien. Waarschijnlijk een staartje van de tropische depressie die over Miami zou gaan maar van koers gewijzigd is. De laatste dagen hebben we dan ook zitten dubben of we wel of niet naar Miami zouden rijden, of in ieder geval later. We konden sowieso bij John en Ilmara blijven.

De weerberichten lieten zien dat de tropische depressie van koers zou wijzigen en dat er wel een kans op een bui zou bestaan. Dat we vandaag in zo’n extreme bui terecht zouden komen waarbij de van van links naar rechts op de brug zou zwiepen en er geen zicht meer zou zijn hadden we niet verwacht. Merrit Island - en de rest van de route die we langs de kust wilden rijden - slaan we over.

We rijden door en uiteindelijk stopt het met regenen. Om een uurtje of half 2 stoppen we bij een rest area. Eerst een plaspauze en even de benen strekken. Er staan een man die petjes verkoopt voor dakloze veteranen. Zelf heeft hij niet gediend voor het leger, maar wilt wel wat doen voor de veteranen. Walter, Robin en ma kopen petjes. Het zijn nette petjes voor een klein prijsje.

Daarna rijden we recht naar Miami. Volgens planning komen we net na 4 pm aan bij het hotel. Voor ons een bekende omgeving; in oktober 2018 verbleven we in het Alexander aan Collins Ave. Nu verblijven we in het Best Western Plus Atlantic; ook aan Collins Ave, maar nu helemaal vooraan.

Het inchecken is zo gebeurd; kamers 721 en 722 zijn voor ons. We laden de koffers uit de van en brengen deze eerst naar boven. Kamers met 2 queen size bedden, balkon met uitzicht op de oceaan. Heerlijk!

Maar nu het volgende. We moeten onze van parkeren en dat kan niet in de parkeergarage van het hotel. Er worden nog 2 parkeergarages genoemd door de conciërge van het hotel maar ook die hebben een inrijhoogte van 6 foot. Onze van is 7 foot 2 inch, een hoogte waar je maar weinig parkeergarages mee in kunt rijden.

Na wat zoekwerk weten we een public parking te vinden. Tussen ons hotel en het vorige hotel ligt een public parking. Kosten $ 20 per 24 uur, klein kwartiertje lopen. Geen straf in deze omgeving.

Robin en ik lopen terug naar het hotel, zweet gutst van je rug, al je poriën staan open, zo vochtig en warm (36 graden) is het vandaag. Eenmaal terug op de kamer frissen we even op en besluiten vanavond in het hotel te eten.

In het restaurant is het niet druk; wij zijn de enigen. Het eten staat er binnen no time - kan ook niet anders - en smaakt heerlijk! Verse salades, vis, mooi stuk vlees. Zelfs de spaghetti met gehaktballen voor de kinderen ziet er lekker uit!

Na het eten lopen we nog een stukje over de boulevard en het strand. Het is heerlijk buiten. In de verte zien we wat donkere wolken aankomen en lopen rustig terug naar het hotel. En ja hoor, de hemel breekt open en de regen komt met bakken weer uit de lucht vallen.

Laat ons verstandig zijn en terug naar binnen gaan. Het is voorzichtig lopen want het is spiegelglad. Een gewaarschuwd mens telt voor 2; continu de kinderen waarschuwen dat ze voorzichtig moeten lopen en vervolgens zelf onderuit gaan... Ai of beter gezegd au; ik klap met m’n voet onder een hek. Vellen hangen van m’n teen en de vorst van m’n voet wordt direct blauw met alle schaafwonden.

Ik word omhoog geholpen door een Mexicaanse. Zo aardig van haar! Snel naar de kamer en een icepack op m’n voet. Goed koelen en de wond ontsmetten.

Voor mij is de avond nu wel voorbij. Ben kapot en de rest ook. Douchen en naar bed. We hebben 2 volle dagen in Miami en er is meer dan genoeg te doen in de stad.

Tot de volgende blog!