Een nieuw hoofdstuk uit het leven van... de 7 musketiers!

Vakantie is geen vakantie als je niet rustig aan kunt doen en van dag tot dag bekijkt wat je gaat (of niet gaat) doen. Zo dus ook vanochtend. Tijdens het ontbijt worden de plannen besproken wat te doen vandaag. Het duurt niet lang of we zijn het er allemaal over eens dat we vandaag gaan zwemmen.

En zo is het tegen 9-en als we naar de auto lopen - die gewoon voor de deur staat - en onze tassen met zwemkleding er in zetten. Het is nu al warm dus dat belooft wat voor vandaag! De gemiddelde temperatuur ligt dagelijks op 34 graden.

Daar zijn we dan: Aquatica! De auto parkeren we in rij 6 (parkeerkosten zijn hier overigens ook $ 25) en gaan naar de entree. Ook hier tassencontrole; je mag geen food and drinks het park mee in nemen, behalve een flesje water. Laten we nou net een zak goldfish bij San in de tas hebben zitten. Keuze was weggooien of naar de auto brengen: San brengt de zak terug naar de auto.

Goed, met eenmaal de hele bups weer compleet gaan we op zoek naar een aantal stoeltjes/ligbedden en die vinden we al heel snel in het kindergedeelte. Mooi, want ik verwacht dat we hier voorlopig niet weg zijn te krijgen.

Eerst maar een locker huren waar we de portemonnees, telefoons en videocamera in achter kunnen laten (San en ik hebben onze spiegelreflex niet bij vandaag). Een kleine locker is $ 15, een grote $ 20. Best wel geld als je bedenkt dat je geen borg of iets dergelijks terugkrijgt. Aan de andere kant: je spullen zijn veilig opgeborgen.

Met een refill mug in de hand (de hele dag onbeperkt drinken met een souvenir mug) verder op pad. Ok, nu alles en iedereen gesetteld is is het tijd om het park te gaan verkennen. Ma, San en ik zijn hier eens geweest toen het park net geopend was. Een ding is zeker: het was toen nog niet zo uitgebreid als nu.

We beginnen in het kindergedeelte: een heel groot toestel met klimnetten, trappen, spuitfiguren, glijbanen etc. Heel erg groots en leuk opgezet! De kinderen zijn hier nu al niet meer weg te krijgen.

Op naar het volgende gedeelte; glijbanen voor iedereen die boven de 1.10 m is. Met een matje ga je met 8 man - of vrouw - de glijbaan af. Walter en Robin wagen het erop, leuk dat het is!

En zo verkennen we de rest van het park; nog keer glijbanen voor de kinderen (ook met tubes), een zwembad met strand voor iedereen, glijbanen met banden voor 4 personen, glijbanen waarbij je moet staan en ineens het platform onder je voeten vandaan schiet, glijbanen met dolfijnen, zo leuk! Wanneer Kayleigh en Bryce alleen van de glijbaan gaan zien we hun met een badmeester praten. Eenmaal beneden hebben we eens gevraagd wat ze allemaal hebben gezegd. Kayleigh vertelde dat de man had gevraagd van welke slide ze wilden gaan. “En toen heb ik gezegd de yellow one”. Hahahahaha. Ze vindt het heerlijk om zich verstaanbaar te kunnen maken en dat doet ze goed!

Het is vandaag zo warm dat we onze voeten verbranden, zo heet is de vloer! Dus we lopen van voetspray naar voetspray (een fonteintje aan de sidecurbs die continu water sprayt). Straks toch maar slippers aantrekken.

Om 1 uur gaan we wat eten; chicken strips met wat friet, pulled pork burger, wraps op het menu vandaag.

Dan weer verder met het zwemavontuur tot een uurtje of 3: er wordt omgeroepen dat er “inclement weather” aan zit te komen. De lucht wordt inderdaad donker in de verte. Een half uur later wordt iedereen het waterpark uitgestuurd; er zit echt slecht weer aan te komen.

Niet veel later als we richting de auto lopen vallen de eerste druppels en horen we het onweren. De deuren van de auto zijn gesloten als we ineens in een scène van Apocalyps Now zitten; overal om ons heen flitst het, klapt het en de regen komt met bakken uit de lucht vallen! Net op tijd weg...

Van de parking afkomen is een ander verhaal; ruim een half uur staan we vast. Iedereen wil hier natuurlijk weg zien te komen, de regen blokkeert het zicht. We rijden voorzichtig naar de I4 die helemaal vast staat. Gelukkig kennen we na zoveel jaar onze sluiproutes en rijden via Disney Springs (yes, toch nog iets van Disney gezien in het voorbijgaan!) naar de 192.

Dan is de vraag: wat eten we vandaag? Walter wil graag eens eten bij Taco Bell en dus doen we dat. We weten dat deze vrij achteraan op de 192 zit, vlak bij de aansluiting naar de 27 en dus stellen we ons daar op in.

We zien de Harley Davidson store en weten dat daar de Taco Bell zit. Hoppa afslag nemen en eens kijken wat ze hebben. Burrito’s, taco’s, soft shell taco’s, salades en ga zo maar door. De kinderen delen een soft shell taco met kip en eten hetzelfde als ma, Walter heeft een taco, Robin een box met van alles en nog wat waar een heel gezin van kan eten en ik een schaal met nacho’s. Meer dan genoeg om met een voldaan gevoel van tafel te gaan!

Terug op de 192 komen we erachter dat we nog wat kleine boodschappen moeten doen, hop daar een stop. De drukte valt mee in de store en ieder gaat even zijn eigen weg.

Na bijna 2 uur zijn we weer compleet. Even boodschappen doen is er hier in de USA niet bij, hahahaha. Als toetje nemen we een frappucino van Starbucks; die zit bij de Target in.

8.30 pm is het als we eenmaal terug in het townhouse zijn. Douchen en nog even het internet afstruinen op zoek naar leuke deals. Ineens horen we Sandra roepen; er zit een vies beest in de badkamer. Benieuwd wat dat is, volgens haar een salamander. Ik krijg geen tijd om te kijken, het is al opgeruimd. Ok dan... Amper 10 minuten later roept ze weer; alweer zo’n vieze salamander. Ik ga toch maar eens kijken, ophef om een salamander hoeft niet, toch? Goed, wat blijkt het te zijn? Een kakkerlak! Toch iets anders dan een salamander, hahahahaha. Degene die mijn blog vorig jaar heeft gelezen kent mijn avonturen van de kakkerlakken nog wel, hahahahaha. Ik kreeg dus gelijk een flashback!

Nadat de kakkerlak was geruimd was het toch echt tijd om naar bed te gaan. Iedereen is op van het zwemmen vandaag.

Tot morgen!